ชีวิตไม่ใช่การแข่งขัน
คุณพบว่าตัวเองอิจฉาคนอื่นบ่อยแค่ไหน?
ตลอดชีวิตของฉันฉันตระหนักถึงแนวโน้มของตัวเองในการเปรียบเทียบแข่งขันและอิจฉาผู้อื่น (คิดว่าฉันไม่ได้วัดผล) ตอนเป็นเด็กวัยรุ่นและคนหนุ่มสาวนี่เป็นปัญหาใหญ่สำหรับฉันและดูเหมือนจะสมเหตุสมผลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในฐานะคนที่มีส่วนร่วมในการแข่งขันเบสบอล ตั้งแต่อาชีพนักเบสบอลอาชีพของฉันสิ้นสุดลงเมื่อฉันอายุยี่สิบห้าและเนื่องจากฉันได้ทำงานที่เติบโตส่วนบุคคลมาบ้างในช่วงสิบห้าปีที่ผ่านมาฉันเชื่ออย่างผิด ๆ ว่าฉันได้พัฒนาการใช้จ่ายที่ผ่านมาหรือเสียเวลาและพลังงานไปกับการอิจฉา ของคนอื่น ๆ
อย่างไรก็ตามสัปดาห์ที่ผ่านมานี้เป็นการเตือนความจำที่ถ่อมตัว (แต่ยังมีอิสระ) ว่าฉันยังอิจฉาและแข่งขันได้แค่ไหน ผ่านบทสนทนาที่เข้มข้นกับเพื่อนที่ดีของฉันสองสามคนฉันตระหนักดีว่าความขัดแย้งและการตัดสินจำนวนมากที่ปรากฏในความสัมพันธ์ของฉันกับพวกเขา (และคนอื่น ๆ ) เกี่ยวข้องกับการที่ฉันต้องแข่งขันกับพวกเขามากเกินไปแม้ว่าฉันจะ มักจะไม่ทราบหรือซื่อสัตย์เกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันรู้สึกอิจฉาจริงๆ แต่มักแสร้งทำเป็นว่าฉันไม่ทำ เกี่ยวกันได้ไหม?
เราอยู่ในวัฒนธรรมที่มีการแข่งขันสูงและได้รับการฝึกฝนให้แข่งขันตั้งแต่ยังเด็ก (กับพี่น้องเพื่อนร่วมชั้นเพื่อนร่วมทีมและอื่น ๆ ) จากนั้นเมื่อเราออกไปสู่ "โลกแห่งความจริง" เรามักจะแข่งขันกับสมาชิกในครอบครัวต่อไป เพื่อนเพื่อนร่วมงานและอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชีวิตการทำงานของเรา เราสอนด้วยซ้ำว่านี่เป็นสิ่งที่ดีที่ควรทำและจำเป็นต่อความสำเร็จ ความหลงใหลในการแข่งขันนี้ทำให้เรามีความสัมพันธ์กับชีวิตเหมือนเกมที่เราพยายามเอาชนะและต่อผู้คนรอบตัวเราในฐานะ“ คู่แข่ง” แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนที่เรารักและห่วงใยมากที่สุดก็ตาม
ไม่มีอะไรผิดที่อยากจะ“ ชนะ” ไม่ว่าจะเป็น“ เกม” ที่เราเล่นในชีวิต ปัญหาคือเนื่องจากความไม่มั่นคงของเราเองเราจึงมักมุ่งเน้นไปที่การเอาชนะคนอื่นหรือคิดว่าความสำเร็จความสามารถหรือแม้แต่ความสุขของคนอื่นมีอะไรเกี่ยวข้องกับเรา กล่าวอีกนัยหนึ่งเรามักจะต่อต้านการเติมเต็มของคนอื่นดังนั้นเราจึงรู้สึกดีกับตัวเองมากขึ้นหรือพยายามแสดงให้คนอื่นเห็นและครอบงำพวกเขาเพื่อให้รู้สึกเหนือกว่า นี่เป็นเรื่องธรรมชาติมาก แต่ค่อนข้างตอบโต้เครียดและเจ็บปวดในที่สุด
มีทั้งการแข่งขันเชิงลบและการแข่งขันเชิงบวก การแข่งขันเชิงลบซึ่งพวกเราส่วนใหญ่คุ้นเคยกันดีขึ้นอยู่กับความคิดของวัยรุ่นที่ว่าเมื่อเราชนะเราจะ "ดี" และเมื่อเราแพ้เราก็จะ "แย่" ทุกอย่างเกี่ยวกับการดีกว่าหรือรู้สึกด้อยกว่าคนอื่น - ขึ้นอยู่กับปัจจัยภายนอกผลลัพธ์และความสำเร็จบางอย่าง ไม่มีใคร "ชนะ" อย่างแท้จริงในสถานการณ์นี้
การแข่งขันในเชิงบวกคือการท้าทายตัวเองผลักดันตัวเองและปล่อยให้ความสามารถทักษะและการสนับสนุนจากผู้อื่นช่วยพาเราไปอีกระดับเจาะลึกลงไปและใช้ประโยชน์สูงสุดจากศักยภาพของเรา เมื่อเราแข่งขันกันในทางบวกและมีสติสิ่งนี้สวยงามสำคัญและมีสุขภาพดี - และไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณค่าที่แท้จริงของเราในฐานะมนุษย์ กล่าวอีกนัยหนึ่งเราไม่ได้“ ดีกว่า” หรือ“ แย่ลง” ขึ้นอยู่กับผลงานของเราหรือใครชนะ
แน่นอนว่ามีหลายครั้งที่เราจะชนะและเวลาที่เราจะแพ้และในขณะที่มีผลกระทบอย่างแท้จริงต่อผลลัพธ์หรือการขาดสิ่งนั้นที่เราสร้างขึ้นในชีวิต - การใช้ชีวิตราวกับว่าเป็นการแข่งขันกับทุกคนรอบตัวเราเป็นเรื่องเครียดอย่างเหลือเชื่อ ไม่ใช่ของแท้และเป็นสูตรสำหรับภัยพิบัติในกรณีส่วนใหญ่
เมื่อเราเต็มใจที่จะละทิ้งความคิดและการตัดสินใจในฐานะเด็กและวัยรุ่นว่าเราเป็นใครมีอะไรสำคัญและอะไรที่ทำให้เรา“ ประสบความสำเร็จ” หรือเป็นคนที่มี“ คุณค่า” เราจะก้าวไปสู่ความเป็นจริงมากขึ้น การแข่งขันเชิงบวกที่เป็นผู้ใหญ่และมีสุขภาพดีซึ่งสามารถเสริมพลังและสร้างแรงบันดาลใจให้เราได้อย่างแท้จริงและช่วยให้เราเติบโตไปสู่ความสูงและความลึกใหม่ในความสัมพันธ์งานและชีวิตของเรา
คุณแข่งขันกับใครในชีวิตของคุณในทางที่ไม่ดีต่อสุขภาพหรือในแง่ลบ? ภายใต้การแข่งขันนั้นคืออะไร? คุณจะปล่อยมันไป? แบ่งปันความคิดแนวคิดการดำเนินการข้อมูลเชิงลึกและอื่น ๆ ของคุณด้านล่าง

ขอขอบคุณผู้ใหญ่ใจดี จาก ดูหนังออนไลน์